Ов’ј наш ванземаљац решија скроз да се инфилтрира меѓу земљани, па почнаја да пишуе магистарски труд и тој на тему: „Кумановски узречице и
пословице како последица на животно искуство/мудрост“. Ако докторира ед’н д’н на још посложену тему „Најди пословицу у коју не е спомнат полни
орган“, нада се дека ќе се врати на своју планету и ќе предава на свемирски факултет. 
Земљани, а посебно жители на абориџанску населбу викану граТ Куманово, у кој сам ете дошја силом прилике и менталну инсуфициенцију на магационера на свемирску флоту, развиле су у тек на своју историју много слоевити комуникациски методе. За тој су на академију пишувани и докторати, али ни ед’н, колко ја знам (а, знам затој што пет пута имам полагано) не ги дотакна посебни комуниколошки нивоа–а, тој су пословице и узречице. Уникатност на кумановски пословице и узречице некад сигурно, к’т Створитељ ќе ѕирне у овуј дупкетину и ме примети како му мафтам за помоќ, ќе биде нов предмет на академију. Тугооо, к’т ќе га напишу прво магистарски труд, па докторат… више нема да морам да плутам по населен и ненаселен космос, него на луфт-душек, на таласи од мое море, у одмаралиште на родну ми планету.
А, труд би изгледаја овакој: Зашто уопште служи пословица или узречица? Kако прво, пословица е по свое значење кратка, граматички довршена изрека, како израз на животно искуство или мудрост. Б’ш овој последњо тврдење е, нарочито што се тиче кумановски пословице, невероватно важно затој што реферира на интересни искуства (сас необичан акцент на сетила за укус и мирис) у стекнување на туј мудрост.
Еве неколко примера: “Ич к. . да не (ми ти) чуе”
На прво читање, овај пословица по малко збунуе, посебно у контекст на „животно искуство или мудрост“.
Али, више од јасно е дека у праисторију на кумановски крај, а овдека зборимо за време пред земаљску еволуциску експлозију, мушки полов орган (к. р/пенис) имаја уши, односно орган за перцепцију на слух, што од своју страну упутуе дека е имаја и сопствен мозак или невронску мрежу кои што биле у функцију на анализирање на акустични надразбе. Претпоставка е дека због релативно малу величину на „главу“ на орган, која би била у стање да ги обавља тија функције, дошло до закржљавеност и коначну елиминацију на слушан апарат, мада и д’н дан’ска се тврди и емпириски е поткрепено (научно не докажано додуше) дека т’ј орган има и сопствену памет. Не нужно и интелигенцију, на што и сама употреба на т’ј орган у дан’шњо време наведуе. По све изгледа дека сас т’ј орган се често комуницирало и дека он исто толко често не се обрнуваја на акустични надразбе. Кумановци овуј изреку, мужјаци поготово, (мада ни женке не су имуни на користење на овуј синтагму), гу користив за да нагласив едну скоро гадљиву неважност, неважност на претходно изнесено тврдење или референцу у реченицу/контекст. Интересно е како еволуциски развој, кој иначе га посматрамо како опозициско остварење на замислу на Створитеља, може да добие и негативну конотацију.
Веома врло кумановски. “Молен к. . , кисело еб. .
Овај пословица дан’ска се користи за да га нагласи контекст у кој измолена услуга (или кој било друг чин) нема вредност, односно дека тај вредност е девалвирана сас сам чин на молбу. Пошто у ов’ј труд ги анализирам пословице како резултат на животно искуство/мудрост, очигледно е дека у некој историски контекст творац на овуј синтагму(првобитан или првобитна) е бија у ситуацију да гу моли за полни чин некоју другу единку. Остануе непознато зашто е у пословицу улегнала б’ш мушка единка, к’т е општо познато дека мужјаци су тија кои најчесто ги молив женке за полни чин.
Уобичаено, до т’ј чин доваѓа спонтано или па у смислу на остварување на материјалну или нематеријалну корист (на што су повише склони женке, иако ни на мужјаци тој не им е туѓо). Освен тој, сам по себе чин на копулацију (еб. . . ) ги укључуе сви сетила (посебно чин на водење на љубав, кој подразбира друг вид на полно/емоционалан ангажман на единке, за разлику од еб. ње, кое куде земљани нужно не подразбира љубав. Али, тој не е предемт на ов’ј труд. Очигледно е дека од сви укуси у кумановско искуство е оставила битан траг киселост, што се рачуна за незгодан укус. Освен ако не се работи за салате и слични јестиви приправци кои се конзумирав. Уз жуту, наравно.
„На гол к. . шимшири вржуе“
Још една пословица/узречица која укључуе, за кумановски крај ни малко неочекувано : мушки полов орган. И бетер од тој, проведете ли кратко време у ов’ј граТ, ќе приметите дека га стављав куде стигнев. Али, овај болно сликовита пословица/узречица се користи за да се укаже на особину (познату и на нашу планету): „просеравање“, односно прикажување на имотно стање на субјекат у боље светло него што му е његово стварно стање, без обзир на последице. На пример: свесно улазање у робију (кредит) за да се остварив тривијални циљеви како на пример идење на годишањ одмор, женидба на сина или одавање на ќерку. И да, слика коју што овај пословица/узречица гу изазива, повише од јасно гу покажуе апсурдност на одлуку. На онога кој се први одлучија на тој и, ете, улегнаја у легенду, треба да му се даде признање на глупост, али и да се забележи приличан ниво на мазохизам – зашто и како иначе би се пронашја рационалан разлог за вржување на отровну биљку (Buxus sempervirens) од фамилију на зимзелени живи ограде за оголен полан орган?
„Има ред и у Бојково лојзе“
Овај узречица реферира на историски нелоцирану единку која се викала Бојко. Бојко, како се чини бија крајно неуредан и неорганизиран. До туј мерку што његова неуредност, а посебно запуштеност на цел животан простор, освен на лојзе (да има за жуту, дабоме) почнала да се користи за да се нагласи нечија неуредност/неорганизираност, потенцирајќи дека и Бојко бија „мила мајка“ у споредбу сас субјект у реченицу. (Само како забелешка, на моју би гу планету, да ми е мајка жива, сигурно прифатила оберучке овуј земаљску узречицу, што непогрешиво би се однасала на среденост на моју радну собу. И на живот уопште. Али, тој не е тема на ов’ј труд). Освен т’ј контекст, овај се узречица користи да се нагласи потреба за уведување на коју било врсту на организацију. Што би, у актуелно кумановско друштвено-политичко и социо-психолошко-економско миље могало да се тумачи како – туј ќе употребу земаљски израз – научну фантастику. На моју планету тој иначе се викав бајке за слабоумни деца. Наместо закључак (јер как’в било закључак би бија крајно ирационалан): Кумановски крај, освен своју опседнатост сас политику (за кое претходно имам елаборирано) и мушки полов орган, односно његову употребу у сваку могуќу прилику (у, и ван биолошку), у лингвистичко-комуниколошку смислу га сматрам за ултра единствен у цел познат свемир. Затој моја е препорука до свемирску флоту да у момент на неминовну асимилацију га стави под специјалан протекторат и тој не само како зоолошку атракцију, него и због единствен синестезички приступ на комуникацију га прогласи за Заштитено подручје од Посебан Свемирски Интерес.
ПРОДУЖУЕ…
