Куманово е преубаво к’т е сунчано. Још поубаво е к’т га ванземаљац доживи на так’в начин, да му иде да гу запое Сингинг ин да рејн. Кал до колена, али колена не се видив у џипови. Видив се веѓе, а ми смо мајстори да направимо веѓе. Кумановка како Темзу, Рамче како Оливер Твист. У Стрновац иде Дунав. Ќе се спасимо ли?
Сакам га Куманово к’т пада киша.
Што повише киша, тој повише га сакам. И свак пут се уздржују да не заиграм на улицу и не гу запоју „Singing in the rain“ (тој е од едну земаљску причу у покретни слике, много весело, много смешно, много романтично, много луцкасто. . . изучувасмо га ми тој на Академију;не затој што морасмо, него ни беше смешно колко земљани сакав да се пренамагав. И л’жев, за паре. Тој се вика глума). Уздржавам се само ради тој што после прву пируету ме обземе носталгија. Едини е тој разлог. Затој што овај земаљска киша не е слатка како на моју планету. Тамо к’т врне, деца имав слободан д’н од школу и много су симпатични к’т танцуев и зевав према небо. Ах, колко убава и драга успомена. Кумановци изгледа б’ш гу сакав кишу. Посебно возачи.
Чим заврне, сви кумановски шофери ги „искарав“ свои авта на улице. И кружив. Кружив ли кружив, док не ги испрљав авта. Одозгора. Одоздола ни Створитељ не може да им ги испере наслаге од кал. Освен! Освен ако уз кружење не стигнев на кружни ток. Е, т’к е работа решена, јер благодарение на маестралну стручност на локални граѓевинци и под покровителство на итрину на градски власти, ниво на воду – и на најмалу кишицу – е довољан да се „опере“ и пола машина од просечно возило. Али, има и незахвални кумановци кои за инат возив скупи џипови и скупи високи SUV, зашто САМИ сакав да си ги перев машине, ОНИ к’т сакав, за своју пару, а не к’т им у кишно време тој омогуќи мудра градска власт (која наводно е одговорна за стање на путеви, одводни цевке, подземни воде, чистоќу и такви ствари), исто за паре на граѓанство. Зашто мудра власт? Па, затој што евидентно е дека размишља унапред, још док се градив улице (макар тој било, бар како им улице изгледав, пред повише од десетине орбите около С’лнце)!. Кумановци би стварно требале да га славив Створитеља ради мудрост на градски власти, управо таква далековидност и ингениозност им ги решава десетице, ма кои десетице – стотице проблеми! И куде су туја заштеде, мислите ли?Нема прање на мрсољи и ‘ркољи, такој да онија старци сас француски капе кои пљукав куде стигнев, док поштен свет работи, можев безбрижно да палив рафали од нос и да ги лепив по земљу кркљанци од грло како фреске. Нема камиони сас шмркови (уштеда на воду, хеееј!) да однесе вода пластични флаше, картонски кутије, хартију од сендвичи, искинати вреќе за ѓубре. Супер. Падне киша – проблем решен и плус буџет пун. Е с’к, јес да се тој све, мање-више, слие у реку па бидне проблем – али, неќемо ваљда да тражимо влакно у јајце, нели (а, и градска власт сигурно има идејно решење. Си-гур-но. Сто посто. Милион посто.
Ма, инфлација посто!).
Ехх, а пешаци! Они су стварно незахвални, ццц, срамота. Као: авта по кишу брзо возиле, па биле испрскани од дупке по улице. Или вир се направија около запушену шахту. Ма немој, молим те. А, кој гу запушија!?! Кој?!? Па, пешаци! Да возив, не би ги загадувале улице! И не би се жалиле дека не можев да одив по тротоари ради паркирани авта, него би се како и сви нормални људи жалиле на недостатак на места за паркирање! За што, градска власт сигурно има некое решење, сто посто, милион посто, ма инфлација посто! Али мудро (јер је мудра) за туј работу ќути. Како и да е, ако тој га направи с’к, што ќе ву остане да обеќа (да не напишу – работи) у следеќи мандат? Па, нема ваљда одма да ги поправља сви одводи или, што знам, да ги крпи дупке на улице, асфалтира путишта како што обеќа пред задњи избори. . . Дајте, молим ве. Има ли некој на кога не му е јасно дека у период што следи ќе има нови изградње, на нови, чврсти темељи за јакнење на поверење у институције на систем на пут према европску будуќност за сви граѓани? Ајде, де, добро, и за пешаци. . . ако се мора. Ја би га тој много л’сно решија. Озбиљно. Ама, не смем. Довољно би било да имплементирам (А? Нели сам прав политичар?) телепортацију која е куде нас како што е овдека топла вода некој има, некој нема али сви можев да гу користив. Док не ми се мој добри Створитељ прикаже у вид на спасилачку мисију, морам да живу „испод радар“. А, к’т не би мораја – ма, док да кажеш Зафир Хаџиманов, ете ме! Не да бидну градоначалник, него преЦедник! ПреЦедник на ПреЦедништво!
П. с. овој на крај га пишују д’н после кишу, како потсетник за самога себе: не пишуј ванземаљче записи од Земљу за Академију после пет жути ракије. Три максимално.
ПРОДУЖУЕ. . .
