Пишуе Киро Солар
Куде нас ако сакаш некога да га навредиш и да га понижиш, вика се : Абе, пушти га, сељак е! А сви забрављав дека врти – сукај, сви ми у некое покољење смо биле сељаци. Еве на пример ја – мои скоро триста године су у Куманово, ама нели пред тој време Куманово било село и од њега поголеми села биле Старо Нагоричане или едно Бедиње. И, што с’га, тија од Старо Нагоричане биле сељаци, а ја – граѓанин. Море, не е до тој од куде си, него как’в си!
Зашто онакој мушки не си признаемо дека има сељаци кои са пообразовани и покултурни од некои граѓани. А има граѓани кои са б’ш прави сељаци. 3арем не е истина дека некои доктори на науке потекнуев од Студену Бару, од Довезенце, од Клечовце, од Вак’в и кој знае од кои све села. Зарем не е истина дека некои светски политичари, уметници и доктори на науке су од села, па никој не ги вика сељаци. Никој до ичера ни да зине дека и Тито бија сељак. Него, пусто наше кумановско „абе, сељак е“! Како некои божем да искочиле од свилени гаќе, а не да су нормално родени и живив у средину коју не гу избрале.
3а вољу на истину, што викаше ед’н кумановац, још има сељаци за кои важи девиза-он искочија од село, ама село од њега не и тија стварно га кварив мислење за поштени и образовани сељаци. Тај група још се понаша како да живи у село, а и муабет ги е так’в: Куде си бе, да те…? Дан’с не иду на работу, мора да гу изору њиву, да ву га туру, и све такој, а и много-много не ги гајле за чистоту у град или да га уредив двор и слично. Тија не са много, ама има ги. Ама има и граѓани што су исти, а некои па и бетер, ама они су нели граѓани и тој ги е како дозволено.
Не ми е намера да ги брану сељаци или да нападам граѓани, него да кажу дека они не треба да се срамуев и да се вреѓав што су од село, него да се уклапав у средину у коју живив и да придонасав за њојан развој, за васпитање и школување на деца , за подобро заедничко јутре. Ов’ј град ќе биде и поубав и сакан само ако си га чувамо, градимо и сметамо за свој дом.
Некои викав: „Нејќев бе, овија сељаци да се вратив у село“. Ама никој па од граѓани нејќе да се фати за матику, да сее и да жнее, а треба и да се еде. Пуно сељаци у дан’шни услови би се вратиле у село, у природу и чист ваздух, ама до тамо нема путеви, негде и струја, амбуланта, школе, забава и – дремев у Куманово и мучив се, а после како они ни криви. Дали некој е бил у иностранство да види што е село? Милина, асвалтирани путишта до куќу, продавнице, црква, школа, амбуланта, савремени земјоделски машине и ни на крај памет не ги е да живив у гратску загадену средину. Ама тој е там, а не овам.
Малко ми е тешко да пишују на овуј тему поопшто за њум ретко кој се зафаќа, она е малко шкакљива, а некои па се и вреѓав, ама она е присутна и увек актуелна. Можда не би гу ни ја р’чкај а, ама овија од новине давав зелено светло, па си викам – што па ја да не кажу што си мислу за „сељаци“ и „граѓани“. Овој што е напишано не е ни филозофирање ни политизирање, него едно мислење на еднога обичнога човека кој живи у ов’ј град. Мнозина ќе се сложив, а мнозина ќе гу бранив едну или другу страну, ама некој мора искрено да га каже свое мислење, a ако повише душе га кажев тој, можда ќе има помалко пропусти.
ДА СЕ НАСМЕЕМО НА КУМАНОВСКИ!
Пишуе и смее се Киро Соларски!
А С’K!
– Што бе, с’к? – прашуе жена.
– А мори , жено, нели ми смо кувале на шпорет на дрва, а комшија купија електричан шпорет, па купимо ли и ми?
– Па купимо. И, што с’к? – одговара жена.
– Нели ти жено переше на руке, а комшија купија машину за прање. Па купимо ли и ми? – не се предава муж.
– Па, купимо! И што с’к? – вика жена.
– Па добро, мори жено, нели ми возесмо „фиќо“, а комшија купи „тристаќа“. Па купимо ли и ми „тристаќа“. А с’к?
– Купимо бре па ти, и што па с’к?
– А мори, жено па на комшију му умрела жена! А с’к?
ГАСТЕРБАЈТЕРСКА РАБОТА
Двоица безработници од Куманово правив си муабет:
– Жике мој, овдека нема работа што нема, тики чу ли дека у Русију тражиле работници и дека добро плаќале, па ја ќе иду тамо.
Отишја Перо у Русију, а по некое време на Жикета му доваѓа телеграма:
– ЖИКЕ СТОП ОВДЕ ИМА РАБОТА СТОП ПЛАТА ОДЛИЧНА СТОП ХРАНА ИЗВРСНА СТОПЖЕНЕ КОЛКО САКАШ СТОП ПОЗДРАВ ПЕРО СТОП.
По некое време враќа се Перо од Русију, а Жике – пут под ноге за Русију. По месец д’на Перо добива телеграму:
– ПЕРО СТОП СТВАРНО ИМА РАБОТА СТОП ПЛАТА ОДЛИЧНА СТОП ХРАНА ИЗВРСНА СТОП ЖЕНЕ КОЛКО САКАШ СТОП А НА ТЕБЕ ДА ТИ ЕБУ МАЈКУ НОН СТОП!
А, ХА, ХА, ХА
Отишја кумановац у јавну и прашуе колко паре онај работа. Одговарав му: 100 евра! А он:
– Абе скупо е, може ли за 50 евра?
Проститутка га прашуе колко му е голем. Он одговара:
– 7 сантима.
А она:
– А, ха, ха, ха!
Кумановац мртав ладан вика:
– Не мори не е ХА, него ФИ.
МАЛО ЗЕЛЕНО
Мајтапчие од едно село седив пред коперацију пиев пивце, мезив месни нарезак и мацав „вегету“ и проваѓа Трајче сас волови, а они на мајтап:
– Трајче, абе чу ли сабајле на радио кажасва да се пазимо зашто у наше село слетеле Марсовци. Затој ако видиш нешто мало, зелено сас буљави очи, варкај се и одма му кажи добар дан, кој си и што работиш.
Трајче како Трајче, добра душа – послуша ги. Отиде на њиву и оре си такој к’т – гледа у едно жбуње нешто зелено, малечко, сас буљави очи. Исплашен, кажа му како што му кажасва пред коперацију:
– Добар дан, ја сам Трајче, еве ору си њиву.
А од жбуње се слуша?
– Добар дан, ја сам Перо шумар, еве иду си по голему нужду.
Објавено на 31 октомври 2014
