Што се уствари деси к’т се ванземаљац заљуби у кумановку? Сас какви ли анегдоте ќе се врати у свемирску академију? Како ли ќе ги припреми за испит на зрелост кадети кои може да се заљубив у некоју земљанку која не ги ферма? Читајте у нов ванземаљски фељтон.
Понекад се на нашу феноменалну свемирску академију дешавав и не-научни собирања. Па такој, имамо од време на време и такозвану „стенд-ап“вечер, на коју се надобудни кадети натпреваруев у засмејавање на свои колеге. Тој е обичај што некој приглуп, да не кажу идиот, члан на академију га има донесено од студиско путовање на Земљу, али – како што ништо у Свемир не е потпуно савршено освен сам Свемир у свое несавршенство, такој не е савршена ни наша академија. Нема везе, на тија „стенд-ап“ вечери углавном победи он’ј кој се сети на најглуп виц /досетку. А, ед’н од тија гласи: „Што се деси к’т се ванземаљац заљуби у земљанку? – Смак на свест!“. Виц у одговор варира и сас: „катаклизма“, „општа бежанија“, „убиство од небрежност (а, можда и сас предумислу)“, „ѕвездани ратови/ѕвездани стазе“ и слично. И сви се ваљав од смешке. Зашто, нели, разбирав га почетан апсурд. За разлику од земљанина кој на тој блее како теле у шарени врата. А, што се уствари деси к’т се ванземаљац заљуби у кумановку? Ееееее, т’ј виц ќе биде највицкаст у целу академију к’т ќе се врату.
За разлику од земљани кои свои вицеви и досетке сакав да ги поентирав у неочекивано или апсурдно финале што резултира сас смејање – ми кои не смо земљани, сакамо да гу доживимо поенту како референцу на општо познати места од нашу културу или цивилизациско искуство. По тој смо (еби га, слично на земљани) единствени у универзум. Али, тај единственост некад нè доведуе у ситуацију да морамо да гу објаснимо поенту на виц, при што може да се изгуби изворна смисла, али – што да се прави у мултикултурални интеракције? За да се разберемо, понекад мора да гу жртвуемо своју изворност.
Такој, много добро знам, дека моја поента, к’т би се проширила меѓу населену вселену (а, ќе се прошири), просто би захтевала и забелешку на автора, односно појаснување на референцу.
Прича вика овакој: приметија ед’н земљанин, мужјак (З-А), аномалију на свој полни орган и, насекиран за функционалност и општо здравствено стање, одлучија да отиде до доктора (З-Б). И, прегледуе га доктор, прегледуе, па клима главу забринуто, на што З-А прашуе: нешто лошо ли е? З-Б одговара: морамо да сечемо. Престрашен од могуќ исход, З-А одлучуе да потражи друго мишљење и отиде до другога доктора (З-Ц). После детаљан преглед, З-Ц забринуто вика: мора да сечемо! З-А, тешко депримиран, пожали се на свои блиски пријатељи (П-н), на што ед’н од њима (П-а) се насмее и вика: треба да отидеш до шамана у пустињу XY; т’ј лечи и неизлечиво!
И отиде З-А у пустињу XY, пронајде га шамана (врачара), кој му каже: ај да видимо. З-А се соблече, шаман гу земе лупу и гледа. Гледа. И гледа. И ондак гу остави лупу и запали цигаре. З-А, цел полулуд од исчекивање, коначно га пита: мора ли да се сече?, на што шаман, мртав ладан, одговори: ма јок, ќе отпадне само.
Ете. Мој одговор на „што ќе се деси к’т се ванземаљац заљуби у кумановку“ ќе гласи: „ќе си отпадне само!“ После тој ќе следив три сата на посматрање на академици како се издизав на под од смешке.
За неопходност на еротску интеракцију сас кумановке како претпоставку за успешну инфилтрацију у кумановско миље, пишуваја сам у продужетак бр.3, што га препоручују како додатно референтно место, то ест фусноту. Посебно на дел „ако наслути или дознае дека сте ванземаљац – поготово ако се разоткриете кроз разговори у кои искрено објаснуете свое видување како функционира свет или планета – кумановка у момент ќе исчезне. Без речи на објашњење. И нема да постои начин сас њума поново да ступите у контакт. Едноставно ќе постанете дух, невидљив. Може да гу тражите, да ву се јављате, да ву пишуете – за њума сте престанале да постоите. Можда ве и на улицу пројде како да имате чуму.
Надам се дека појаснување на референцу е довољно јасно и дека гарантира каталогизирање на ов’ј мој виц у историски анали на свемирски досетке. А, ако и не јасно, искрено – баш ме брига. На кога не му е јасно, злочесто малко, али поручују му: изволте у Куманово, па проживите сами! Па, т’к да видимо кој последњи ќе се смее. Ха! Ха! Ха!
ПРОДУЖУЕ…
