У нов продужетак, Ванземаљац у Куманово мудро опсервира – куде су млади, там е и шала!
…али, кумановци…која е тој екипа, цццц… Не су они ништо битно другачији од остали хомо сапиенси ОСВЕН што сви, ама б’ш сви, посебно озбиљни теме ги обрнев на шалу и заебанцију. Сас тој се скоро, само скоро, приближуев до оној што би се кажало „интелигенција“…
Дан’ска се разбуди сас чудну мислу: можда престрого суду за овуј планету к’т викам дека е „идиотска“, „кретенска“, „глупа“…зашто планета сама по себе тој не га заслужуе. Земја е стварно скупоцен камен на универзум; не затој што су ме такој училе на академију, него затој што е тој стварно такој. У цел истражен универзум слични планете одвај се броив на прсти на руке, значи около дванаесе. Толко различни предели, климе, чудесни створења…Тај плава тачка у мрак на свемир е стварно лепота што га зима дах. Али, планета Земја има и единствен проблем: хомо сапиенс.
Немам ни малко сумњу дека он’ј момент к’т е упалена искра на стварање, Створитељ имаја и за Земју феноменалну намеру. Дури и к’т га покренаја процес што е довеја до хомо сапиенса (уствари, и њини свети књиге зборив затој како им е Створитељ даја задатак да бидев чувари и заштитници на планету, да се бринев за обнову на живот на њума). Али, Створритељ не би бија Створитељ да не им, како брижљив родитељ, даја и слободну вољу да правив оној што замислуев дека е добро и исправно. А, исто тој добро и исправно и да не га правив.
Хомо сапиенси себе се замислуев како интелигентни створења. И ондак се питав има ли још интелигентан живот у свемир (јер не су на т’ј степен да га здраворазумски сфатив одговор што им е пред нос) и зашто никој не ги посетуе од т’ј свемир. Па, не смо блесави да си имамо работу сас екипу која толко га мрзи сопствено постојање, која толко упорно га уништуе сопствен дом и, што е најлошо, уништуе се сама себе, убива, затру прави, изгладнуе, потценуе и гази своју фамилију у име на некакви имбецилни идеали, надменост, моќ и профит! Ми, ванземаљци, ми бисмо морале да бидемо монументално ретардирани кретени к’т би си имале работу сас врсту на коју ву е ултимативан циљ само ед’н човек да биде газда на цел свемир!
Али, кумановци…која е тој екипа, цццц… Не су они ништо битно другачији од остали хомо сапиенси ОСВЕН што сви, ама б’ш сви, посебно озбиљни теме ги обрнев на шалу и заебанцију. Сас тој се скоро, само скоро, приближуев до оној што би се кажало „интелигенција“.
Шалиле би се они на рачун на татка кој се фали сас фамилијаран бизнис на фирму у коју се врти пара преко мито и корупцију. И сас геј роѓака, кој копајќи по мајчини ствари, најде огроман вештачки пенис. И сас пријатеља кој би продаја фетус за белу линију. И за мали цицке на нечију љубавницу. Шалиле би се за инцести, убиства, пијани шофери и ретардирани деца, сексуалну изопаченост и подвоени личности, депресију, затворен ум, новопечени сопственици на ауди, кавасаки, ај фонови 185…на локални инста диве кои падав на лајк док се соблачав за иљадници евра, на фармацеутску индустрију што ги подмитуе доктори кои увек препоручив исти лек за различни болести. Около издаице и педофили, около актуелности још увек вржани за прошлост, около појање на декларирано патриотски песме, што малко кој ги разбира, и около онија забранети што се преќутуев, медицински стручњаци кои не умев иглу да уденев од прву, шалиле би се около топли речи позади кои е љубомора, завист или пожуда, около туѓи грешке док се криев сопствени како змија ноге. Шалив се и на рачун на смрт, зашто такој се убива монотонија. Шалив се и за онија кои се шалив на све овој, зашто пол’сно се поднаса живот уз осмех. Позабавно е да се потсмеваш, него да прифатиш. Кажуев вицеви за туѓи нације и туѓи жене, туѓи девојке кои се шалив сас свои и туѓи момци и мужи. Шалив се за осаменост, несреќу, па продужуев, без да преземев нешто. Шалејќи се.
Признавам – не се шалу – опасно се заљубују у Куманово. Сакам га скоро како омиљену кумановску женку. Јер, не само дека овдека се осеќам позаштитен од остатак на кретенску светску популацију, него од д’н у д’н све повише разбирам дека овој место и не само ради свои шаљивџије – е вредно да се вика дом. Прв, друг, свеедно. Дом е и онакој тамо куде ти е срце.
ПРОДУЖУЕ…
