Од Загреб, специјалан дописник на Плоштад, Даутовиќ Дарко, гу пренаса хрватску еуфорију за другопласиранога на Евровизију – Бејби Лазању! Не пропуштајте да дознаете куде се мафта сас знаме на ЕУ, а куде сас виножито!
Евровизија у Загреб…како викамо „ми кумановци“ – Бог да чува и да брани! Зашто? Откако Хрватска, како самостална држава, наступа на т’ј, условно кажано натпревар, победнички очекивања не су биле поголеми. И тој оправдано – Baby Lasagnaги ги имаше сви адути у свои руке: праву, „погодену“, паметну песму за публику, одличан имиџ и енергичан сценски наступ, што и пред Евросонг гу освои публику широм планету (и тој не е претерување). Али, не знам колко е познато дека у хрватско такмичење улегна како „прва резерва“, замена за некоју певачицу која се предомисли около наступ. И тој, уедно, е најбоља кроациска илустрација на хрватски музички естаблишмент – не е у стање да га препознае сопствен квалитет, али затој његови успеси више него радо ќе ги присвои. Познато, зар не?
Како некадашњи радиски водитељ и уредник кој е имаја прилику да биде коментатор на Евровизију, онуј годину к’т за бившу државу победи група „Рива“ (а, тој е било у прошли век, чисто да се знае), и на све тој мртав ладан од почетак на пренос да тврду дека су они победници – имам три чисти да кажу дека и ов’ј пут сам знаја дека победа ќе биде сигурна. Едино што успут забрави е дека Евровизија више не е натпревар на песме и извоѓачи. Не е тој веќ одамна, али – надаше се. Наивац. Затој што, натпревар подразбира јасно дефинирани правила – како на пример у фудбал, куде што победуе он’ј кој даде гол, што не се дешава увек како последица на квалитет на игру, али сви учесници пратив јасно пропишани правила. А, што да се каже за ситуацију у коју, на пример, се забрани појава и истакнување на знаме на Европску унију, а допушти знаме на LGBTQ+ ? Правила кои су флуидни, како родову идеологију, НЕ СУ ПРАВИЛА. И, да се разберемо, тој е само ед’н од слоеви што треба да се земев предвид к’т се покушава да се разбере Евровизија. Музички, ако ќемо поштено, у победничку швајцарску песму има далеко повише музика него куде другопласиранога. И к’т би Евросонг бија стварно такмичење на песме – не би било проблем. Али, овдека се работи за усмерување на пажњу на „плебс“ или „рају“ на оној што се вика диктиран zeitgeist – на момент од дан’шњицу каква што МОРА ДА СЕ НАМЕТНЕ. Сакала га тој раја или не. А, раја га кажа свое – односно што ву е у цел т’ј „zeitgeist“ битно…очигледно битно како евровизиска песмичка „100 % те сакам“ на БЈРМ.
Да оставимо на страну тој што е Baby Lasagna неприкосновен победник од публику на Евровизију. Куде жири немаше шансе – превише гу поштуе своју културу, религију, фамилију и, јеби га, не е геј нити би/не-би/с’к-би/к’т-би и како ли се веќ идентификуев актуелни изведувачи. У овија времиња да се биде нормалан е крајно ненормално. А, и што е тој „нормално“? Некој тамо члан на жири да носи маицу на коју пишуе „еднаквост“ и да на све тој преко гласање преферира песму која сас текст пропагира „искључивост“? Да гологузи трчив по сцену док поев „нема правила“? Да фалш појање биде глорифицирано само затој што доваѓа од земју на коју падав проектили? Да некој ѓавол или Пан (ебем ли му рог) стиска вештицу у клинч у сатанистички пентаграм и да тој биде врхунац на сценску имагинацију и перформанс? Могаја би за такви ствари надугачко и нашироко, али некако ме фаќа грч у утробу. Зашто ме само потсеќа дека хрватски претставник не СМЕЕШЕ да победи.
За среќу, хрватска публика сконта за што се работи. И иако шаржери у заостанато оружје, петарде и ватромети бесва на готовс, иако у Загреб наступ се пратеше јавно по плоштади, а Хрвати тој га практикуев и за фудбалски утакмице – над Загреб владаше чудна тишина. Дури и к’т се дознасва коначни резултати. Изненаѓења, уствари, немаше.
После раговор сас неколко људи од различну возраст, од студенти до пензионери, беше ми јасно дека за сви њима Baby Lasagna е победник и дека на тој нема што да се додаде или одземе. Факт е дека на препун загребачки „трг“ му беше приреден дочек у стил на дочеци на фудбалску репрезентацију. Од некој разлог, Хрвати такво нешто сакав. Мора да е ради тој ако што полошо живив (у економску смислу) тој повише да се веселив у идентификацију сас успех на некога сас кога имав заедничко само границе у кои живив. Знам, овој е малко безобразно. Али, како вика ед’н интернетски ‘meme’ – промените ми мишљење, ако можете.
Вика такој ед’н мој драг пријатељ: „Глеј, боље е да си друг, него педер“, па една млада пријатељка на ќерку ми: „Овија голоузи на мене ми бесва смешни, како блесава сам се смеала“, што не ву замерују, она живи на Тик Ток и Инстаграм, живот ву е још увек само концепт. „Надам се дека ХР нема више да учествуе у тој лудило“, вика ми познаник, док друг не се сложуе „Треба ли да се жали затој што преферирани бесва трансродови?“ Интересни опсервације што е л’сно да се одбранив – ед’н е за укинување на легитимитет на натпревар, друг е за промену на „унутрашњи систем“. Како и да гледамо, све док постои невидљива рука на тога некога Волшебника од Оза кој за нас знае што е добро (сарказам до бесвест), и двата става су подеднакво прифатљиви. Од другу страну па, одушеви ме прагматизам на пензионера кој у пекару на д’н на Евровизију коментираше сас продавачку: „И да не победимо, супер. Бар нема да трошимо додатно паре што ги немамо!“.
Још само к’т би се тија паре што ги немамо могале да се усмерив у содржине кои ќе направив паре што ги имамо…ехх. Скоро како и у Македонију. А, Baby Lasagna сигурно ќе си ги створи за себе и, да се надамо, дел од њима ќе бидев за државну касу. Па, тој нека биде крај на причу за овогодишњу Евровизију. Сазнање дека бар некој од све тој ќе има какву-такву корист.
Дарко Даутовиќ
Ставовите изнесени во колумните не се ставови на редакцијата на ПЛОШТАД. Затоа ПЛОШТАД не сноси одоговорност за содржината на истите.
