Не га е још ни разгледаја главан град на Североисточан регион, а Џон Смит е веќ учмаен и такој иде према ТНТ кафиќ по инструкције на Југа. Проваѓа га Персин и стар стан на Инду. Проваќа гу Сфингу, Фелини кафиќ, Бес и к’т е пред Еквинокс на старога Кипру, јасно му е дека Кобра га чека у ТНТ кафиќ…
„Мртав е“.
Прв позив и први зборови што ги слуша Џон Смит, откако искача од авто. Смрт е ситуација сас коју се сретнуе од прв момент у земљу крви и меда.
„Кој е мртав?“ – прашуе Смит.
„Мртав е Јосип Манолиќ“- одговара засипнат глас на агента на УДБУ сас кодно име Милка.
Треќ корак што га е направија Џон Смит у Куманово и његов боравак од 6 минута и 23 секунде, а веќ е суочен сас две смртоносни ситуације какви не ги е имаја у прашуме на Колумбију и планине на Афганистан.
„Примено“- кратак одговор на тајнога агента.
Џон Смит, исусан оперативац на сви познати тајни службе, наваѓа се збунет на улицу „Народну револуцију“ број 53, одма карши Милана Ж’ду, испод коштан кој га е пред 100 године засадила баба Велика Весковска. Он се наваѓа на локацију куде најпознатога антиквара на Балкан, Јовицу Весковскога Јокана – унук на веќ наведену Велику. Док га пушта седми корак у Куманово, стиза му порука од Игора Југа.
„На шефа е извршен атентат. Јави се на мобилан. Више не важив правила“.
Џон Смит, збунет од сви ситуације, врти на едини број што га има у телефон. Од другу страну слуша глас кој потсеќа на грмљавину.
„Дечко, ситуација е опасна. На шефа су покушале ликвидацију у 02 и 31 минут“.
„Извините. На кога шефа и која ликвидација?“- прашуе Смит.
„На Бобана Богомилку. Шефа на Зубовски клан.“
„Ништо не ми е јасно“ – одговара Смит.
„Нема што да не ти е јасно. Манолиќ е мратав. Уствари, тој е још увек шпекулација, атентат на Бобана, знаев за твое присуство…тајна организација Делта не седи мирна. Они презимав кораци да гу спречив нашу операцију“.
„Што треба да работу?“
„Ништо Смит. Ви Американци никад и ништо не работите. Ќе се јаву на моега правога шефа да га прекинемо мој службен пут и преземемо ситуацију у свои руке“ – отсечно одговара Игор Југ.
Замислен од новонастанату ситуацију, Џон Смит иде према ТНТ кафиќ по инструкције на Југа. Проваѓа га Персин и стар стан на Инду. Проваќа гу Сфингу, Фелини кафиќ, Бес и к’т е пред Еквинокс на старога Кипру, гледа огроман постер на групу Алан Форд сас број 1 на чело.
Сас благу нелагоду отвара ги врата и пред њега се појавуе унутрашњост на кафиќ. Од десну страну е маестралан приказ у изведбу на Васка графичара по идеју на Драгана Илиќа. Историја на Рокенрол у десет слике. Од Џими Хендрикса, Мика Џегера, преко Џенис Џоплин до Стинга, Били Ајдола и Џим Морисона. Десна страна по правила и прописи.
Лево од врата е огромно огледало. Свак би се прашаја зашто се наваѓа и која му е намена. Ед’н вечер Милош Стаменковиќ Писател се усудија да праша дали се работи за реплику на борбу „У змајевом гнезду“, али е добија негативан одговор. Огледало куде Мусу у кафиќ е реплика на сцену од Конан Варварин, друг дел, к’т се бори сас чаробњака кој гу е киднапираја принцезу сас чисту крв и гу спрема за жртву на демони. На т’ј начин кафиќ нема само рок душу, он има и мистичну дубину.
Изнад шанк е слика Груф од стрип на Макса и Бункера сас познат натпис на маицу „ Живот је кратак, али ќе проќи“. Десно од њега е поклон од Зоју, другачку на Кобру – постер од филм Таксист сас главну улогу на Роберт де Ниру.
Право у чело, на шанк, е лик кој не се забравља. Коса вржана у реп. Испиена фаца. Поглед на Ханибала Лектора. Наочаре за с’лнце реј бан. Жут оквир. Патике Старке. Маица ЕјСи ДиСи. И најважно: бркови. Мексички бркови. Так’в модел кој никој не ги носи ни у Мексико.
Џон Смит сфаќа дека пред њега се наваѓа његова веза сас Зубовси клан. Фамозни Драган Илиќ. Не обраќа пажњу на ликови кои су присутни у кафиќ. Сигурним ходом иде на шанк.
„За мене Џејмисон, без киселу воду. Промешан, не промуќкан“ – наручуе пиење Џон Смит.
„Одма доѓе“ – одговара Мусо.
Док га пружа пиење сретнуев се погледи на искусни ликови. Зеница у зеницу. Драган Илиќ и Џон Смит. У исти момент ги е на двоицата јасно дека нешто ќе се деси.
„Ја сам Смит. Треба ми Кобра.“
„Ја сам Кобра“ – одговара Драган Илиќ.
ПРОДУЖУЕ…
Пишуе: Баба Ружа
