Шпанци, Португалци и Германци против трон на Французи
Овија д’нови, к’д веќ трае Европско првенство у фудбал и имамо некои наши првични импресие, много работе ни изгледав поразлично од некад. Или можда и не. Можда само овј нов формат, што га убаци УЕФА, дава шансу и онија условно кажано „мали“ да улегнев у нокаут фазу, да осетив како е да се игра елиминациска утакмица на Еуро и како тактички да се надигруеш или браниш 90, можда и 120 минута против некога од онија „големи“. Очекују екипе како Турска, Данска, Словачка, Румунија и Швајцарска да улегнев у 1/8 финале, с’с малко среќу и добру ждрепку можда и некој од њима и до 1/4 финале.
Ама, к’д ќе кажемо дека сакамо озбиљно да зборимо за Европско, оно почнуе озбиљно негде од 1/4 финале. И иако некои викав дека било поинтересно од било к’д, па све се сведуе на 5 или 6 екипе кои ќе се борив за титулу, како што е случај у последњо време. Затој што овија други не дека не можев, него едноставно т’ј систем кој што га створи УЕФА на „големи и мали“ не им дава превише шансе да дојдев у борбу за медаље. Затој што Германија, Шпанија и Француска у трето коло у групе лабаво ќе си ги одмарав играчи, а њини противници у следеќу фазу ќе дадев све од себе за да пројдев даље и максимално ќе се истрошив. Енглези, кои много ги набројуев у фаворити, за мене не су ни блиско, знаемо како се завршуе тој њино увек – it’s not coming home!
За мене прв фаворит на овој Еуро е иста екипа која е фаворит на свако големо натпреварување од 2016-ту навамо – Француска. Они едноставно имав супер тим, по два много јаки играчи на сви позицие и почудно е да не освоив, отколко да освоив. Четири играча од Реал Мадрид – М’бапе, Камавинга, Чуамени и Менди. Одлични стопери, супербрзи бекови, невероватан избор у напад. Чудно беше како испаднасва на последњо Еуро, оној пост-ковид. Њин најголем непријатељ е можда Дешамп, кој с’с чудни одлуке знае да направи грешку. Мислу дека с’га ќе темпирав форму и ќе гурав лабаво до полуфинале или финале. Ја би кажаја овој е веќ трон на Французи, а други се борив само да ги симнев од тамо. А тамо, има неколко озбиљни екипе кои можев да ги предизвикав.
Неколко. Прво би кажаја Германија, зашто Тони Крос игра сезону како мој омилен играч и најбољи на сви времиња Зизу у 2006-ту. Иако Нагелсман исфрљи неколко битни играчи, како Хумелс и Горецка, ипак имав много компактан тим и за разлику од сви други фаворити моментално, убаву игру. Ако стигнев до финале, Нагелсман ќе биде цар што не ги викаја Хумелса, Горецку и остали. Ако испаднев, ќе изгори како што и увек се дешава на големи првенства у големи репрезентацие.
Второ, Португалија, според мене можда и втор фаворит после Француску, или заедно с’с Германију на второ место. Екипа у подем, млади играчи – Леао, Витиња, Рубен Диас у микс с’с суперветерани како Роналдо, Пепе, па и Бернардо Силва, ед’н голем лидер од нашега главнога ривала у Европу, Манчестер Сити. Португалци га освоисва Еуро 2016-ту и од т’к навамо константно напредуев у игру, имав ед’н систем кој што фаворизира млади и талентирани играчи и за разлику од Енглези и Италијанци, немав апсолутно никакав притисак од јавност. Нешто много битно за да се изигра турнир на ниво. Туј би ги спомнаја и Италијанци, како актуелан шампион, што мислу дека с’с т’ј притисак што га имав и неискуство на поголем дел од играчи, ќе изгорив и не можев с’с овија појаки.
За крај од рунду на фаворити – Шпанија. Како голем фан на Реал Мадрид, ед’н од основачи на Пења Мадридиста Македонија и некој што често иде у Шпанију и на Бернабеу, можу да кажу дека овај Шпанија с’с Де Ла Фуентета е много, много појака екипа од онуј на Луис Енрикеа, кој направи од репрезентацију циркузијада с’с потпросечни играчи од Каталонију. За сви што викав дека Шпанија нема лидера, видите какву сезону изиграсва Карвахал и Начо с’с Реал Мадрид, како освоисмо све што можеше да се освои у Европу и како заедно с’с Кроса и Модрриќа се запишасва у историју. Туј е и Родри, још ед’н играч од нашега главнога, можда и единога ривала у Европу у наредни сезоне, Манчестер Сити. Родри е играчина и на овој Еуро тој ќе се осети, па.
Не сам некој страствен навивач на Шпанију, ја живу само за Реал Мадрид и свак кој ме познава га знае тој. Моментално сам на одмор, а Маце Плоштад ме замоли да прекину одмор и да ви пишу нешто што очекују од овој првенство. У Шпанију се живи за фудбал у свак могуќи момент, чак и к’д бесва најслаби и к’д Лучо пробуеше да направи некоју другу историју. Како некој што пишуе колумне за Шпанци, иде често по стадиони и има много другари у Шпанију, сакаја би да ви пренесу само дел од атмосферу која што се осеќа тамо к’д игра Шпанија. А богами и к’д игра Реал Мадрид, најбољи клуб на свет. К’д Фонзи Дејвис, кој за брзо ќе си дојде куде нас у Мадрид га даде гол за 0-1 у полуфинале, сви ми на стадион знаесмо дека е готово. Ама дека е готово за Баерн! Затој што на 0-0 Шпанци седив и им е досадно, на 0-1 у 72-ру минуту цел стадион стануе на ноге и гори Бернабеу, публика ги дава голови за пролаз у финале. Исто беше и пред две године с’с Сити. После 0-1 на Мареза стана ед’н пред мене, почна да се дере и од т’к до 90-ту, никој више не седна на столчиња. Едноставно решисмо да победимо. Такој дојде и 14-та и 15-та. И ќе дојдев још у наредни сезоне.
Што се однаса до нас овде на Балкан, куде смо у спорт и како се движимо општо у живот, споредбено с’с Шпанију и овија што играв на Еуро, још смо много далеко од тој да се натпреваруемо. Ми се палимо на тој дека ед’н пут смо се квалификувале за Еуро. 24 репрезентацие играв с’га, тој е 50% од Европу. А ми смо у онија 50% отпишани. Еве, играв и Хрватска и Србија и Албанија и Румунија на овој Еуро. Не е тој квантна физика, не е нешто немогуќе. Што се однаса до наши комшие, мислу дека имав солидни шансе да ги пројдев свои групе, ама само ако се остави оној балканско, оној политичко и он’ј завидл’к што увек е присутан. Срби имав средњо тешко групу, можев с’с едну победу да идев даље. Њин проблем су унутрашњи односи у репрезентацију и тој што некад не играв до крај, до 90-ту минуту. Квалитет дефинитивно га имав с’с овуј репрезентацију. Хрвати су у можда и најтешку групу, имав пад у репрезентацију на главни играчи, а наш Лука Модриќ е тамо како Кире Лазаров у рукомет за Македонију. После њега све ќе биде слободан пад и они ќе га осетив тој што га имамо ми с’га и у рукомет, а у фудбал смо га увек имале и не смо мрднале – стагнација пред телевизори и бирање на фаворити кои су далеко од нашу државу.
Борис Тасевски – Боро Мадридиста
Hoy, mañana y siempre – Hala Madrid! Y que viva España!
