Летњи горештине не привршуев, али затој е при крај групна фаза на ЕП у фудбал. До с’га видесмо одличнои тимови, без много изненадувања. Пријатно сам изненаден од мој омилен тим – Албанија, што га предводи едини не Европјанин, Силвињо, бивш играч на Барселону, на коју сам ја ватрен навивач. За Албанију овој е друго европско првенство, по оној од 2016 годину и мислу дека ов’ј пут имав много појак тим и искуство прелеано од играчи кои играв у јаки европски лиге. Најомилен играч сас његов стил на игру и улогу у репрезентацију ми е Кристијан Аслани, играч на Интер Милан. Исто такој навивам и за Таулант Сефери, роѓени кумановац и наш фамилијаран пријатељ, брз и експлозиван крилан играч.
Втора омилена репрезентација ми е Хрватска, сас живи легенде Модриќ, Ковачиќ и Гвардиол, а стицај на околности е што и двата тима су у исту групу. Зашто Хрватска? Па нормално дека свак Хајдуковац би навиваја за репрезентацију куде што они играв. Вредно е да се спомне дека срце ми бие и за Турску репрезентацију!
Сакаја би и наша репрезентација да беше дел од овој европско првенство и надам се дека наредни квалификације ќе бидев успешни и ќе бидемо дел од овој првенство.
Е с’га, реално ако зборимо, како најдобра екипа се покажа Шпанија (мелем за очи е Ламин Јамал) и Португалија сас неприкосновенога Роналду, мада и Енглези на Хари Кејна не су слаби.
Живи, здрави, да видимо што ќе се деси у наредни д’нови и да навивамо спортски!
Фисник Саити
