И, нели кажасмо летњи фељтон „секс и граТ“ на вашу Ерику ќе почне с’с еднога шофера. Возија што возија, па сфатија дека туја нема да се офајди од разнасање месни деликатеси, не само новчано, него дека ќе закачи и некоју болест од газде за кои е и шофер и магационер и дистрибутер и механичар и ИТ менаџер к’т треба да се отвори мејл на фирму или к’т треба да се пратив документи на вибер.
Згодан, неопходан у свои 30 и кусур године, г’з и гаќе с’с „Скачку“ па си направија и бугарски документи, значи далековид, с’с поцрнети до лакат руке од волан, бројаница около ретровизор, „туѓа си бескрајно“ обавезно после границу на најако, а по град рамбл’он Лед Цепелин и „најк“ патике сас ваздушан ѓон зашто е тип кој на фејсбук пишуе „ајмо Нолеее“, „идемо бреее“ и од време на време „Бог нека ми суди ако сам грешио, али нисте ни ви савршени, само да знате“.
Много ми се допадна затој што виде колко се брине за родитељи. А, к’т ме поведе на ед’н кратак пут у камион, виде колко е уствари пиче и не смее на роѓену жену да ву преправи одлуку дека његови, не њојни родитељи треба да се сместив на геријатрију, „нарамно“ у његово отсуство. Викаше си прво на саму себе, ехх па сам чин што те води по Европу с’с сопствен камион кој после ебање на свако застанување треба форензичари да га чистив, збори за тој дека е храбар. Дека располага с’с свое време у кое не му се само тражив паре за нокти и веѓе, него некој му поклања и дел од свое време сасве пажњу и страст на коју последњи пут се сеќа к’т му некоја засипната диспечерка кажала:„заврти туј лево на бензинску да се измиеш и не забрави да пиеш пуно воду“.
Али, ја беше скоро напунила 19 године и за мене беше предизвик да виду од блиско, од много блиско додуше, како функционира свет на возрасни л’жови и најважно, од куде им се створија порив да л’жев толко. Мада, за младу пичку и за паре не се само л’же, него се и гине или још пострашно, бива се поет.
И, појдесмо. Нормално, он сака да се покаже фраер, дека не пржи пипер и патлиџани на плинско под цераду, дека ги знае сви успутни места на кои има најбоље кафе, дека уме да промени гуму с’с едну руку, дека е сконцентриран на пут ако му ги качу ноге у скут, дека се тушира с’с ладну воду и дека треба да ќуту ако му се јавив од дома. Нема проГлем. Не смо пошле дисертацију да бранимо на Лудвиг Максимилијан Универзитет у Минхен. Пошле смо да се „проведемо“, он да поработи успут, ја да гу виду Мајну. И тамо негде пред дрезденску област, ѕвони на вибер али с’с камеру невестиче његово. А, ми, озноени, на ед’н паркинг, од скут ноге на рамења, чурив пиперке од позади на плин, цели пржени, имасмо буѓаво сирење и ракију од татка му, чист хамбург, спремни за аскетско мезе после секс, не за вино и штиркани чаршафи…едни очи к’т изрови он како коштани, у поглед му читам „да се јаву ли“. Безгласно му одговарам „ако не се јавиш, наебаја си“ и „молу те, јави се, да виду б’ш што ќе си кажете“. Викав дека по начин на кој некој вози (не мора камион) и на кој гу л’же жену му, познава се и как’в е љубавник. Тачно сам знала туц – муц дека ќе биде. Али, ќуту. Прва реплика: „муже па куде си бе, ѕвону ти по шести пут?!?“ (шести пут, шестица ѓаволски број) „Па, како бе куде сам? У камион!“ „Е ај свирни ако си у камион!“ (ѓавол, кажа ви). И викам си у себе: ако свирне, буљаш е голем, ако не, ќе биде прав муж од њега ед’н д’н. Свирна. И говедо, погледна у мене, демек „извини“. Никако не сам. Ако искочу и ги лупну врата, ќе ме чуе змија. Ако остану па, мора да слушам како се одвива една брачна конверзација меѓу нерамноправни партнери. Она од сауну, он озноен од секс с’с другу жену. Реши да остану. Довољан беше ед’н буљаш меѓу нас.
„А бре, па до к’т бре мислиш да ги трпу твои, а ти по бел свет, крпа ти около врат, чуе ти много, сестра ти мисли само паре ако праќа од Канаду довољно е за мои муке? Имам ли ја живот, право да најду врске да ги сместу у старачки да ми се манев више? Пензије њини стизав само за ручкови на мајку ти што ни деца не ву ги едев, све смо по кафане, треба ли пред Египат да идемо да поцрну негде туја, а не да ме покажуев с’с прст Југословенке тамо…треба ли…“
„Чекај злато, смири се, разбирам те, ќе се договоримо дома и па ќе биде како ти кажеш. Твои како су, брат ти к’т ќе се прибере, Апостолонија Екатерина иде ли у градинку, Бернардо Величанствени како е у школу?“ – покушава да ву га смени ток на мисли он, шофер на теретни камиони на кога му требаше, не дај боже само да кивну па да му се смени ток на живот. Буљашки. Од т’к сам отпорна на сваку врсту алергије. Еби ако ебеш, ама биди муж и не се јављај да ву гледам пешкир на косу од арганово уље, не застануј скришно да ву купиш парфем, к’т веќ не знаеш какву књигу на мене да ми земеш. Среќа па заврна една киша све на пут до наше Куманово. Он се правда, ја гу оправдују. Ипак ву га зимам привремено, а потпуно ми беше јасно још куде Лепенски Вир дека кучка тој и заслужуе.
Ерика
Авторот познат на редакцијата, но поради содржинската суптилност, го задржува правото да остане анонимен и да го користи името Ерика, а не Славица.
