Не, не се работи за никакву политичку организацију или партију која не знае дали да прдне или кака к’т дојде на власт. Нити за некакву опозициску струју, која би га тој исто само по обрнут редослед. Порука стиза од ваши огледала…
Драги кумановке и кумановци, необично ми е драго што се собрасмо овдека у толко голем број. Посебно затој што за вас, дан’ска, имам, по мое скромно мишљење, едно много важно и вредно саопштење. А, стиза од, верувале или не, највернога слугу на Створитеља – вашега унутрашњога непријатеља.
Не, не се работи за никакву политичку организацију или партију која не знае дали да прдне или кака к’т дојде на власт. Нити за некакву опозициску струју, која би га тој исто само по обрнут реедослед. Порука стиза од ваши огледала. Да, да. Онија пред кои се бричите, миете, поправљате шминку и од кои поваѓате у некој свој нов д’н. И што е најсмешно – уопште не сте свесни дека у тој огледало живи ваш најголем и најверан непријатељ.
Сакале ви тој да га признаете или не, паметни сте људи (иако сте земљани) и много добро приметуете дека нешто у ваши животи не е у реду. Ајде, ајде…бар на момент да не се заебавамо, ок. Знаете ги веќ краеви у бајке „и живесва среќно до крај на живот“? Јасно дека ги знаете. Како што знаете дека ваша стварност би се боље опишала сас „и живесва си у мизерију до крај на живот, па и подугачко“. Е, с’к, к’т знаемо како стоив ствраи, идемо даље.
Драги кумановке и кумановци, ви, мили мои, не постављате довољно тешки питања. Наместо тој, гледате ТВ, едете, дебелите се или сте опседнати сас тој да останете слаби. Жалите се. Висите по фејсбуци, инстаграми, тик-токови. Фиксирани сте на селебрити, стварате идоли од људи кои су подеднакво изгубени и збунети како и ви, а, вероватно и још повише. Работите онолко колко е довољно да се преживи. Тражите испунетост негде надвор, паре од кладилнице и казина, зимате кредити за одмори или па работите како блесави за да не се суочавате сас стварност или – фамилију. Још „боље“, заболе ве уво за други. Или остатак од човечанство. Чекате да се ствари променив или некој да ве извлече. Али, никој тој не га прави, затој што е у исти гомна како вас.
Али, знаете да осетите дека живите неправду, дека ви Створитељ поделија лоши карте, дека е живот тешка битка у коју ако ви не заебете некога, он сигурно ќе ве заебе вас. Па затој, треба да „згрнете“ што повише, без обзир на (туѓи) жртве. Или сте пасивни до бол и се прашуете: како е могуќе да ми се дешавав овакви ствари?!? Док е право питање: зашто е такој како што е?
Мада, не е ствар у тој да га поставите право питање – него да захтевате ПРАВИ ОДГОВОРИ! Од сами себе, драги мои.
Еве га кења ванземаљац – чују ве! Чују ве! Али ве и питам:
Среќни ли сте што у ов’ј момент немате мигрену? Наравно дека да. А, дали на тој сте биле свесни пред три секунде? Знаете ли зашто не сте? Затој што около тој не сте уопште размишљале. Разбирате ли? Да ви гу лобању разара мучна бол, много брзо би сте постанале свесни на жељу да не ве боли. А и што се деси к’т ќе ви пројде бол од мигрену? Изненадно сте среќно и захвално створење кое е лишено од бол. И изненадно почнете да га цените тој.
А такој е, драги кумановке и кумановци и сас – други људи, ваши драгоцени односи, работе, богатства…слободно гу продужите низу. Научени сте да давате вредност само на оној што га изгубите откако сте га имале.
Ваш унутрашањ непријатељ ви посакуе свако добро, убаво да се одморите, брчкате у грчки и остали водурине, да не изгорите под сл’нце на Створитеља, повише од потребно е да се фалите по фејсбуци и други платформе, да ждерете и да се пијанчите уз обавезно хедонистичко фотографирање и сви тија глупости кои ги знаете боље од мене.
И да га закључимо дан’шњо излагање сас поруку што ви гу праќам од најдлибоки делови на срце свое: не забравите – светлост на свеќу е безвредна на д’н огреан од сл’нце; но непроцењиво вредна у т’мну ноќ.
Сака ве ваш ванземаљац. Увек.
ПРОДУЖУЕ…
