И туј 2015 годину најголема атракција у Куманово летоска беше балерина на кеј. Автичики. Жетони за још ед’н круг у пакао на нашу неспособност град да си га направимо поубав и поинтересан. Гратис вожња ако почне хит на Радишу Трајковиќа Ѓанита – Нека пати жена та.
Кинези гу славесва годину на „дрвену козу“ која донаса енергију на чисту креативност и изобиље, ми говеда, не се бесмо оспособиле ни гомца после кутрики на „пешачки стазе“ да ги исчистимо. Свет гу доживе премиеру на још ед’н наставак од „Star Wars“ – Будење на силу, а ми постависмо чланови на управан и надзоран одбор на заедничко јавно предузеќе за делегирање на отпад у Североисточан регион. Сила почна да се буди и у овија краеви, макар на депоније.
НАСА објави дека на Марс има вода, а Совет на Општину Куманово донесе одлуку с’с коју ќе се одобри иницијатива за измену и допуну на Детаљан Урбанистички План за парцелу што е плански опфат меѓу улице „Миле Кипра“ и „Љупчо Арсов“. У Јужну Африку откривав остатци од непознату врсту на човечки претци и турав им име „хомо наледи“, куде нас се открива нова људска под-врста „кој куде зграду да нареди“. Беше тој златно време да се уплати стан за да се стави на букинг за едну ноќ. Отидују да се распитам колко иде квадрат и у канцеларију на архитектонско биро затечују силуету од високога, плавога мушкарца кој не се види од дим на цигаре. Црта. Чури му од сви стране да заврши још ед’н комплекс на апартмани без гараже. Како некој Викинг, маму му ебу. Рано много за вотку до њега, али правда гу с’с голем тетрапак „џус“, што викав по Скопје. Санити, небесни очи ме приметуев и непогрешиво проценуев дека ја сам од онија што гу знаев разлику меѓу граѓевинци и архитекти. Ов’ј нордиски бог с’с оптегнати трегери на себе едноставно знае дека никад не би га почнала муабет „ја дојде само да прашам нешто“. Не ми се збори, камоли прашуе. Друго ми се работи. Ќуту како пичка, ега до вечер на чело да му стои. „Имамо стан по вашу мерку„ – вика Ханс Кристијан Андерсен. „Баба ми ми кажа да ти кажу дека ву е жал“ – изговарам гу најголему глупост у свој кратак живот и алудирам на последњу прочитану књигу од Фредрика Бакмана. Читаја гу и он, ѓубре ниедно што мирише на Лагерфелда. Цртежи паднасва на под. Улегна ми пребрзо у ентериер, а декорира га с’с голему лампу, бохемиан стил, да се „слажа“ с’с чешки кристални чаше. Признавам му дека сакам још и тој највише насабајле. Дупла вотка и ништо важно не е, што викаја т’ј певач. Објаснуе ми га и ГУП и ДУП и виду не е туп. Варка се од далеко. Саветуе ме да не га плаќам кеш, кој знае к’т ќе биде готов. Не ми се брза. Успоруе ми се време к’т сам с’с њега. Не ме брига што зграда ќе гу оптерети постоечку канализацију и што е на северозапад и што ќе се тресев трошке на главе на људи по тротоари и што нема он куде да се паркира ако доваѓа. Нека рипа, нека се прекачуе, нека виси како спајдермен.
Зграда си гу бидна, ама нас не нè бидна. У ед’н бутик, док беше у соблекувалну, слушам муштерика како се обраќа на „газдарицу“: – „Има ли још некој стан од онија што ги направи муж ти онамо? Слушам акустика им била добра!“. „Не знам и не ме интересира, к’т му вика на време да улегне у некоју комисију за урбанизам у Совет, да си гласа само за одлуке да се утврди потврда од донасање на урбанистичко-планску документацију за месност викану Салиште у Кутлибег, да се спасив од кал мои, он „нетеја“. Ќе цртаја проекти за модерни станови! Ја сам си свак викенд у Солун по робу, у стан што има и комбиновану!“.
Иде ми се да ги пробам сви хаљине од дуќан и да се озноју како да сам у сауну, да искочи злиње од мене. Наместо тој, искачам и викам дека не ми се допада како ми стои. Да разгледам, па ќе се врату. Не гу разбира иронију. Како што ни муж ву не разбра дека ми е јасно увек к’т ме изл’же како скокнаја до Солун, пословно. Магаре се носи за товар. Нека ву ги носи торбе до век и нека ги собира гомна од њојну чиваву, на кеј, покрај балерину, уз Ѓанита. Нека биде само још ед’н од „хомо наеби“ кумановски примерци.
Авторот познат на редакцијата, но поради содржинската суптилност, го задржува правото да остане анонимен и да го користи името Ерика, а не Славица.
