У 2016 да имаш 24 године, истинску диплому и аспирације да докторираш економију на Тилбуршки Универзитет у Холандију – беше предизвик, раман на он’ј дали ќе се формирав паралелке над 15 ученика у општински средњи школе. Покемони ни ги одведесва деца, далеко од смислу за образовање, вештерке ни ги земасва најбољи мушкарци, далеко од дофат за курвање, најубави крушке свиње ги изедесва. Свет се спремаше да експериментира с’с Зика вируси, Хилари гу тестираше јагнешку плаценту на лице за да ву се освети на Монику не зашто му га испуши на Била, него зашто дозна цел свет. А, ми од увек смо мислиле дека тамо е подобар живот зашто не ги брига ако им се извади муабет. Булшит.
Требаше да се мисли за радно место у сред економску и кризу предизвикану од странски силе да се бутнев од власт људи на Грују и да дојдев онија с’с помали, патриотски атрибути. Закажасва се и предвремени парламентарни избори, значи, у мутно паметни жене можесва да уловив највише сомови. А, они су довољно мрсни за чорбу и там’н посни да се оправда демохристијанска заложба на добру ораду. Тачно сам знала како ќе се фатив на удицу вмро-вац и сдсм-овац, у исто време, на најсладак мамац у сви речни корита – на друго рипче.
Убедени и двоицата дека ќе победив, самоуверени како Ван Морисон дека ќе га прогласив за витеза туј годину, обеќасва дека ќе ме запослив. Не се знаеше кој поубаво л’же. Патриот беше за нијансу постраствен. Како каузу да гу ебе. Оправдање за тој што гу вараше жену му, беше му – ја мислу за мајку Македонију, праву добри дела, ќе запослу правога економисту и сви ќе видив аир од мои внатрешни револуционерни организациони способности. Управа за јавни приходи чека на тебе бејбе. Или сакаш у некој фонд, бирај, како што ја бирам најстари гаќе да ги облечу пред да се виду с’с тебе, да не ме примети оној њушкало дома. Какво текнувало за дуинг бизнис! Постељина црвено-жута, у стан на другара му, на кога му средија кој знае што од 2006 до т’к на царину; октоподи невидени што се церив сваку недељу с’с пипци на женину фамилију уз обавезну слику с’с тазе направени кифлице и 269 коментара: „вака се гради здраво семејство“, а жутку од понеделник до петак гу мажев на поубаво стасано тесто. „Ај признај, на колко како мене им обеќа дека ќе ги запослиш?“ – прашују га и трепкам с’с природни трепке измеѓу два дима на пуру, коју не гу вади од уста и доваѓа у искушење да се слика, макар се и ја гледам у плафонско огледало. Рефлексија на моќ од властодршци. Ризик јак, али мисли дека ќе се спаси. Мисли дека ако се покаже два пута у сат време, ќе гу задржи позицију на статистички извештај за јаки ебачи. „Само на тебе сам ти обеќаја и ќе испуну… само ако победимо у декември…мора да разбереш злато, све е против нас, ми сами смо против нас…не е више толко едноставно, дадеш 5.000 евра и купиш си фино радно место, неизвесно бидна и за поткупувачи…“. Иди бре лепи ву сусам на кифлице на онуј твоју. Дај боже киселина да ве фати од толко калциум. Не му кажа, довољно беше што у џеб си носеше он редовно соду бикарбону. Дали од пуру с’с укус на т’мну чоколаду или од лижање на различни ПХ вредности на рипчиња, не знам, само се сеќам дека к’т изгубисва на избори, почна да води “здрав живот“ и док да га прешалта џипа на коју партиску фракцију да се придружи, ми биднасмо едно опшество за сите, а од моду искочисва домаќи кифлице. Беше време за лиснати кроасанчиња.
Паралелно с’с њега, видуеше се и с’с еднога од “победничку“ странку, која до т’к се осеќаше ебана. Социјалдемократ, ед’н од онија што се к’лнеше у локално координативно тело за развој на превенцију на социјални ризици у нашу општину. Дури се бунеше на одлуке за утврдување на цене на угостителски услуге за бифе на градски базен. Темељит. Робин Худ од паланачки шуме. Стрела права, издржљив, истрпеја мобинг по институције, око не му трепнуе, ќе се р’ва с’с свакога домара на зграду за две неонке ако треба на куќни савет, само да докаже дека смо на прав пут. Превише суетан за мој укус, али времиња бесва тешки, ја не се гледаше како самохрана мајка на биро, требаше да се обезбеди докторат и да се отфрљи идеја за живот у стил на Марију Шерифовиќ. Живот у Куманово почна да личи на лимонаду, како што и беше насловен најнов албум на Бијонсе.
Он па, ќе ме води по бање. А бре човек, немам ја артритис. Дознај од тија твои удбаши каква е ситуација на терен, ќе бидете ли мнозина, да га онодите Божина, па и ми да се офајдимо нешто, бар ми с’с факултети на кои се полагаше лично по неколко пута куде саглам професори. „Немој такој лепотице, победа е наша, а ја морам да се крију да не пукне брука, како ќе биду после функционер и ќе те запослу?“. Како Кондолизу Рајз да треба да гу ебе. Мулти-култи, на сваку реч. Све заедно ќе правимо душо моја политички коректна. Ќе мењамо јастучнице плаво-жути, ќе возимо четвороцикли, ќе ги заебавамо што ќе изгубив, ќе се консултирамо за партерно уредување на потег стар отпад – врањско џаде, ќе бирамо судике од наши фамилије. Његово оправдање за тој што гу вара жену му, беше му – позади свакога коња мора да се дигне прашина, тој автоматски не е варање, нити сам ја коњ, различит е агол од кој се перцепира овај сурова стварност, тотално упропастена од претходну власт, што ни с’с ботови не може да се поправи. Него ми ќе покушамо. Револуција ги еде сопствени деца, али и ебе ги њини родитељи. Највише онија с’с спондилозу. Док гу они завртив шију, дојде некој неспособан на њино радно место. Уствари, не дојде. Од дома можеше да се завршуев работе. „Не мислиш ваљда да ме запослиш у шумско?“ – викам му едно попладне у дебарски бањи, док ми пада као случајно прекорамка од розе неглиже на његово дрвосечачко раме. „Неее, ти си за економску слободну зону љубави, топрв ќе отварамо фабрике, ќе ни требав економисти што знаев германски мајне либе!“. Иди бре вади боров мед на онуј твоју што свршуе на Вилипчета и по цел д’н виси на фејсбук да види до куде су лајкови за твоју нову позицију у опшество за сите, па и за њума у некој сектор за шиљокурани. Там’н на мулти-култи колеге да гу продаде нову реколту на медни производи, док ми га на мене даваш матичан млеч. Од тој па не може киселина да се добие, али можеше како прополис на прсти да им се залепив уста од много фалење. Море, не само уста, и муда им се залеписва к’т падна тој специјално обвинителство. Почна и он да се убедуе дека медена земја е северна, а само туга јужна. Пропадна у образи како одлука на градски Совет тија месеци, кој да гу земе Соколану под свое.
Фала му на Бога што не ме запослисва. Куче што еде мас (како пишуев њини госпоѓе), еде и стап. Партиски, не фала. Мада, немаше да се дознае по коју линију. Едино дилер им ако дознаеше. Исти им беше. Е па, сетите се бе, не се живеше само од кифлице и од жвакање на саќе!
Авторот познат на редакцијата, но поради содржинската суптилност, го задржува правото да остане анонимен и да го користи името Ерика, а не Славица.
