Што повише е заглавен „овдена“, тој повише сфаќа како живимо ми ов’ј наш ванземаљац. Па, каже: ново успоставени правила на понашање на СЕЛО га одредуев понашање у ГРАТ. Отприлике: прати што работи комша, критизирај и негирај, а к’т негде отиде – покради га. Зашто си задњи на коега ќе посумЉа…почна и он да се тура у оној „ми“. Посељачисмо га.
Да га започнемо дан’шњо дружење сас нешто около кое немамо дилеме: овај планета пол’ка иде у ѓавола. Такој ли е? Такој е. Нели земљани работив све што знаев, можев и умев да гу уништив своју околину? Такој е. Нели од д’н на д’н се спремав за некој нов рат, по могуќност светски, зашто е тој најисплатљив бизнис? Такој е. Нели само још фали планету да гу опичи некој астероид и потам’ни све живо и диво? Такој е. Нели би моја екипа на ванземаљци, у случај ЈАВНО да се појави, легнала како дец на десетку? Такој е. Е, не е. Ипак саосеќам сас мои, па не им посакују такву катаклизму. Али, како кумановац (јеби га, живу овдека, сакаја /не сакаја), не само што мислу него и ЗНАМ дека смо на сигурно.
Ми, драго друштво, немамо туј у Куманово никакви бриге около тија работе. Ми смо, брат на брата, минимум пеесе, ако не и сто године позади цел свет (мисли се на остатак од планету)! У свак поглед – сакате у економски, политички, културан, социолошки, одбрамбен, праван…бирајте. И т’ј заостатак е наша голееееема предност. Док до нас дојдев сви тија белосветски беље – ми ќе си фурамо свој филм. Непречено. И не е немогуќе да, у случај тија беље да букнев, сви навалив навамо. Да тражив азил. И ако им тој наплатимо, на пример како перонску карту на автобуску станицу – ете ни благостање!
Мислите дека нема да навалив? Па, сетите се само колко људи од село навали овамо прву прилику. Бесплатно и без некој животно угрозен мотив; тек такој, сакало им се. И пронашле се овдека, у граТ, како рибе у воду. Повеле си и кучиќи и мачиќи, па ги исфрљиле на улицу и замениле сас чиваве, шпицеви, лабрадори и онија што повише личив на свиње него на кучиња. Мачке не ги заменисва. Некои, легенда вика, вадиле паркети за да има сас што да се греев преко зиму, али – тој не е до крај потврдено. АЛИ – нашле си ги свои земљаци, инсталирани у „структуре“ и – пошто тој овдека не е обичај, него трајно стање – углавиле се онамо куде „земљаци“ имале влијание. Државни структуре, разбира се. Комунални. Финансиски. Културни. Мериторност отидена у прекрасан мужјачки полни орган.
И затој треба да им се захвали. Јер, сачувај нè Створитељу, к’т би некој од њима стигнаја сас намеру не само да „клати врата и зема плата“, него да е одлучија да РАБОТИ! Па одозгора на тога и да развие квалитет на градски живот! Наебале би смо како и сви други. Али, како к’т си од село? Тамо владав други правила: прати што работи комша, критизирај и негирај, а к’т негде отиде – покради га. Зашто си задњи на коега ќе посумЉа.
Такој тија ново успоставени правила на понашање на СЕЛО га одредуев понашање у ГРАТ. Гледам криво ќе се разберемо – немам ништо против села: преубава природа, чист ваздух, малко авта, људи уверљиво глумив дека меѓусебно се помагав. Дивота. Дивота на празан простор. Њиве и ливаде. Што пропадав. Или се продавав за викендице. И пази апсурд: отишле од село у граТ, па им село постане – викендица. Статусан симбол. Идеш за да би се вратија. Скоро како поезија на еднога големога поета од комшиску државу. Ц,ц,ц,ц…
Меѓутим, апсурдистан у кој живимо, ете, може да га капитализирамо. (Не знам зашто пишују у прво лице множину к’т пишују за кумановци, изгледа сам анестезиран од четврту жуту или па, енергија на ов’ј простор е крајно девастирачка за ванземаљски интелект; свеедно). Молимо се (еве ме па) светски беље да постанев неиздржљиви за остатак од планету и – ега даде Створитељ – да се на тој и нешто заради. И такој су паре овдека едина моќна мотивација. Фауна се жени за паре. Фауна не се оставља ради паре. Фауна постои и пизди фрустрирана, љута и бесна – због паре. Да га ебу. Разуверите ме ако можете.
Е па, к’т е такој, мирни смо. Уствари – мирни СТЕ! Само да не забравите „улазну карту“ да им гу наплатуете на азиланти. И кирију за овија силни недовршени станови – сами нека си ги довршуев (уз наплату, подразбира се). Ако се деси нуклеарна зима – нема фрка. Овдека тој ќе биде лек за глобално затоплење. А, и тој може да се наплати – преко наплату за скијање у сред календарско лето, на пример.
Било како било, на мене ми е довољно дека смо сигурни. Ја и онија од групу бр. 3, од тест пред седам д’на. А, Створитељ ќе нè макне од туја. Сигурно! Знам дека ќе сака. Зашто ако неќе: ондак не е Створитељ и може лагано до ѓавола, заедно сас остатак на овуј јадну планету.
ПРОДУЖУЕ…
