Можда су десничари у праву што не веруев у еволуцију.
К’т размислују за тој што направи Македонија сас себе (и од себе) откако е независна држава, увек ми текне на виц за четворица најважни Евреи у историју.
Прв голем Евреин, Исус Христос, кажаја: „Најважна е љубав“.
Втор голем Евреин, Карл Маркс, на тој узвратија: „Наравно дека е љубав много важна, али стомак е поважан. На празан стомак е тешко дури и да се сака“.
Треќ голем Евреин, Зигмунд Фројд, овуј работу гу довеја на друго ниво: „Свакако дека су љубав и стомак важни, али ипак, најважно е оној што е 20 сантиметра под стомак. К’т тој „ќе проработи“, човек забрави и на љубав, и на храну и на све друго“.
А, четврт голем Евреин, Алберт Ајнштајн, дошја до закључак: „Све е тој релативно“.
Мене ми е такој и сас Македонију. Дали су 33 године довољни за да се изгради квалитетна демократска држава? Некој ќе каже: „Премалко су, историски гледано тој е само една капка вода у голем, олимписки базен“. Друг, па, ќе одговори: „Една генерација може драстично да га промени стање, што значи, и 20 године су довољни. На пример, некој у Македонију, да улегнаја у затвор у 1950 г., а да искочија у 1970 г., не би могаја да пројде преко улицу. Толко се променила, напредовала и модернизирала за само 20 године! Затој, 33 су повише од довољно, ако знаете како да ги искористите“.
А како ги искористисмо ми, и зашто смо овакој „задовољни“ дан’ска, доста добро покажуев неколко примера за тој сас што почнасмо и до куде стигнасмо.
Почнасмо сас малко повише од два миљона житела, а според последњи попис, с’га смо 1,8 миљона.
Почнасмо сас 1,4 миљона гласача у избирачки списак на први избори, а дан’ска смо у списак преко 1,8 миљона (повише гласачи отколко резидентно население).
Почнасмо сас државан буџет од 800-900 миљона – тој време немачки марке, а дан’ска он изнаса 5,5 миљарде евра, односно десет пута повише (чак и сас укључену инфлацију). Ипак, дефицит е поголем од т’к.
Почнасмо сас победу на фудбалску репрезентацију над Словенију од 4:1, на њојан терен, а дан’ска не можемо да ги победимо ни Фарски Острови.
Почнасмо сас науку, која барем у некои елементи беше много поштована у свет. Една словенска генетичарка, која на почеток на 90-ти била гостинка на нашега научника Георги Ефремовога, изјави дека на свои колеге у Љубљану им испратила разгледницу од Скопје, на коју напишала: „К’т ќе се пројде праг од лабораторију на професора Ефремовога, улаза се од 20. у 21. век“. Значи, за некои работе бесмо у 21. век још пред 2000-ту годину.
И коначно, почнасмо сас претседатела Киру Глигоровога. А после? А дан’ска? Можда списак на људи кои биле претседатели на Македонију е најбоља илустрација за тој колко „добро“ ги искористисмо овија 33 године. К’т размислују за тија људи – Глигоров, Трајковски, Црвенковски, Иванов, Пендаровски, Силјановска – текнуе ми на онуј смешку: можда су десничари у право што не веруев у еволуцију.
Мира Морис
