Пишуе Киро Солар
Лето како лето. За нас, пензионери, зима ли е лето ли е – некако исто му се фаќа. Све си е исто. Штом ќе с’мне – ми смо пратеници: праќав нѐ по леб, по млеко, јогурт, пипер, патлиџани. Мора да ни се напише на лишче, зашто забрављамо. Некои пензионери са и руководители: водив унуци за руку у градинку, у школу или и у шетњу. Има и пензионери-домари: гмиждив дома по цел д’н. Чував куќу да не гу прелетив чавке. ..
Има нѐ и како туристи: најпопуларно туристичко место ни е Катланово, а најодалечено Негорци, ч’к куде Гевгелију. Охрид за нас е мислена именка, освен ако деца не не испратив тамо да им чувамо стан. Надвор од Туристичку сезону, разбира се. Одамна забрависмо како изгледа „наше море“. У наше време, „наше море“ беше Јадран. Поесмо гу песму „Плави се Јадран таласа – радничка одмара се класа!“.
Море как’в Јадран каква Грчка Лептокарија, вампиришта ниедни! Земи си леген, напуни га воду од чешму, тури сол и – тѐ ти море. Седни си у двор или на терасу, ладно пивце у руке и тѐ ти море! Да ви кажу, може такој од три до седам пивца. Може и повише ако сте кадар и ако знаете да се снајдете около отчет за пензију пред жену или деца. Незнам. Некои умев: ќе отидев у банку за пензију и на шалтер ќе замолив исплата да биде у ситне банкноте, да бидне дебело трупче. Да ву досади на жену да брои. Док не ве открие, разбира се. После ќе си смислите некоју другу керефеку. Тики, ај ја ли ќе ве учу?
Значи, рекнамо; од три до седам пивца. Ке ви се учини после дека летуете на плажу Копакабану. Цугните гл’тку-две, уздригните убаво и размрдајте гу воду у леген сас ноге. Тој са таласи! Немојте да ве л’же ѓавол сладолет да лижете: одма ќе добиете запалење грло. Кркнете едно ладно пивце, па трк на „шветску масу“ у куќу. Још ако имате среќу деца да ви оставив кључ од дома да им чувате стан или куќу. Нели, да не гу прелети чавка. Не мислу на другара ми Борета. Он е Чаве, што ќе рече мало чавче. Да ви кажу, он е много добар другар. С’к да му кажу ај да идемо у Катланово – одма ќе кандиса.
Ми пензионери не можемо без политику. Много ни беше досадно док политичари беа на годишни одмор. Нема дебата у Парламент – нема дебата ни меѓу пензионери. За среќу, све тики има меѓу нас пензионери кои стално са на „везу“ сас политику. Имав рецепт за сваку кризу и стално сас едну ногу су преко капиџик, у Европу. Мое мислење по тој прашање е дека никој не нѐ зарезуе, само си правимо бајрам на мозак. Ја сам преокупиран сас другу мислу. Чекам вести дали ќе има некое ново зголемување на пензие. Иде зима, па ќе можемо да идемо на зимоване на Даштев рид. Око нешто прескочи ќе можемо да идемо и на дочек на нову годину – по беровски тертик: „деда у малта , а ми у големта соба“. Ај сас здравје!
ДА СЕ НАСМЕЕМО НА КУМАНОВСКИ!
Пишуе и смее се Киро Соларски!
НА ДЕДУ ИМЕЊАК
Дедо Трајан очекуе унуче и на сина и снашку вика:
– К’т ќе се роди унуче да га крстите по деду!
Снашку не гу држи език и одма одговара:
– Како па не. Трајан ли е име? Ќе му дадемо модерно име!
Време лети, снашка се пораѓа и на дете му наденуе име РОБЕРТ. Трајан разочаран, нема га месец д’на да види унуче. На крај, кандисуе и доаѓа куде сина на гости, да види унука и још од врата вика:
– Е, мил на деду имењак.
А снашка- како од топ:
– Море как’в имењак. Ми си га крстисмо Роберт.
Ама и трајан не се предава:
– Арно мори снао, ама и ја да не сам од крушку паднаја. Ичер отидо у општину и се прекрсти. Од ичера и ја се викам Роберт!
САМОУБИСТВО
Отишја Кумановац у бању с’с жену и на привечер ѕвони на рецепцију:
– Ало, овдека Перо од собу 34 . Помагајте, моја жена сака да се фрљи од прозор!
Рецепционер прашуе: – Па што ја туј можу да ти помогну?
– Абе, господине, па не се отвара прозор – упоран е Перо
ИМАТЕ ЛИ ЦРНОГА КОЊА
Ед’н шофер од Бедиње с’пира камион у среде едно село пред коперацију и обраќа им се на сељани:
– Абе, да не имате некога црнога коња у село?
Ѕверив се сељани ед’н у другога и вртив с’с главу: – Не бе, јок!
Шофер не се предава и прашуе: – А, да не имате некое големо црно куче?
Сељани стискав рамење: – Немамо такво нешто, бе!
Чеша се шофер по главу и вика: -Е, мајку му, значи нагазија сам попа!
ЛОГИКА
Две часне сестре пазарееќе у град закасале и гледав – ќе ги фати ноќ па се договарав:
– До манастир по ноќ е далеко, тики ај да га скратимо пут и да фатимо попреко низ шуму.
Договорив се такој, ама постара сестра вика:
– Слушај! По логику, у шуму може да не сретне некој манијак и, по логику, може да не силуе. Ама, ако се деси такво нешто, ќе се одвоимо: ти бегај напред, а ја ќе га зал’жују да га задржу. Одив часне сестре низ шуму, тики – ете ти га, право на манијака. По договор, помлада бега и улетуе у манастир. Тамо сви чекав и секирав се. Време проаѓа, а постара сестра гу нема. По некое време стиза она и сви у глас:
– Сестро што бидна?! Сестра задишана одговара: Па, по логику: стигна ме манијак и сака да ме силуе. Ја одма задигна мантију.
– И – викав сви у глас.
– Што И? По логику он одма спушти панталоне.
– И – прашуев часне сестре.
– Што И? По логику: мужи сас спуштени панталоне поспоро трчив од часне сестре сас задигнату мантију!
Објавено на 10 октомври 2014
