Син средњошколац се враќа од школу и му вика на татка му:
– Тато, следеќу недељу ќе имамо писмену на тему „Како функционира савремено општество“, па може ли да ми помогнеш да гу напишу што подобро?
– Наравно сине, ќе ти дам много убав пример, објаснет на разбирљив начин. Ти знаеш дека имам приватну фирму и носу паре дома. Тој значи дека ја сам КАПИТАЛ. Паре ву ги давам на мајку ти, она да управља сас њима. Значи, мајка ти е ВЛАДА. Дедо ти зима пензију, од коју на вас унуци ви дава џепарац свак месец, а и помага ни увек к’т ќе се најдемо у мали финансиски кризе. Значи, дедо ти е СИНДИКАТ. А, куќна помошничка чисти, пере, пегла, готви…, односно работи све што ни е потребно по дома. Значи, она е РАДНИЧКА КЛАСА. Дали ти е с’га јасно како функционира савремено општество?
– Па, не знам. Како да ми е малко појасно, ама не сам б’ш сигуран. Ајде, да размислу у тек на ноќ, па ќе ти кажу сабајле дали ми се разбистрило у главу.
Ноќе, док размислуе на тему, син слуша некои звуци у ходник. Отвара ги врата само малко, колко да може да види што се дешава, и гледа како татко му улаза у собу на куќну помошничку. Више не е мало дете, тинејџер е, и много добро знае што значи к’т мушко ќе улегне у собу на женско у ситни саати. Малко покасно, поново слуша звуци у ходник и па ги отвара врата неколко сантима. Ов’ј пут га гледа деду како се приближија до врата на куќну помошничку и ѕирка низ кључаоницу.
Сабајлето, к’т га сретне татка му, победнички му каже:
– Тато, мислу дека савршено ми е јасно како функционира савремено општество: КАПИТАЛ гу секса РАДНИЧКУ КЛАСУ, док СИНДИКАТ ѕирка низ кључаоницу, а ВЛАДА спие.
Мира Морис
