Претставата „Секс, лаги и љубомора“, како и другите дела од авторот Марк Камолети, во голема мера се потпира на фарсични елементи, со лавиринт од лаги, погрешни идентитети и романтични заплети. На овогодишното издание на МТФ „Денови на комедија“, на 25 септември, беше изведена од НУЦК „Григор Прличев“ – Народен театар Охрид, во режија на Коле Ангеловски.
Во сценската продукција, многу зависи од способноста на актерите да ја одржат деликатната рамнотежа помеѓу брзината на репликите и одржувањето на темпото на хумор. Но, кога е добро режирана, како што тоа може да го стори Ангеловски, хуморот на претставата се истакнува како паметно истражување на неверството и љубомората, исполнето со брзиот дијалог и хаотичната енергија што го карактеризираат пишувањето на Камолети.
Згора на тоа, „Секс, лаги и љубомора“ не бега од играње со стереотипи и клишеа, што може да биде хит или промашување. Во модерните претстави, овие елементи може да се чувствуваат застарени или да немаат субверзивен удар што публиката го очекува денес. Се движи по тенка линија помеѓу разиграната комедија и плитка фарса, и кога актерите и режисерите целосно се посветуваат на апсурдноста, претставата останува забавно, ако не и особено длабоко искуство.
Накратко, успехот на оваа адаптација се потпира на остроумна режија и актери со природен талент за комедија. Изведена одлично од страна на актерската екипа од Охрид, на кумановци им овозможи забавна вечер исполнета со смеа.
Од друга страна пак, кога би критикувале театарска претстава со лошо напишано сценарио – и покрај нејзината модерна и релевантна тема, како што е компјутерскиот криминал – но со пристојни актери, важно е да се постигне рамнотежа помеѓу признавањето на талентот на актерската екипа и посочувањето на ограничувањата наметнати од сценариото. Станува збор за претставата „Аутопут Сагбама“, од авторот Горан Ибрајтер, во режија на Марјан Бабиќ и изведба на Позориште „Бора Станковиќ“ од Врање.
За актерската екипа може да се рече дека испорачаа солидни перформанси и покрај слабиот материјал за работа. Но, не можеше да сторат ништо повеќе за да му дадат живот на сценариото кое, за жал, не им даваше многу простор да го покажат својот целосен опсег на таленти. И покрај современата тема за сајбер-криминалот, сценариото беше преполно со клише дијалози и плитки случувања на заплетот. Приказната беше предвидлива и не успеа да изгради тензија, па тоа не им дозволуваше на актерите да се нурнат во емоционална сложеност или да создадат динамични карактерни лакови. И режијата направи малку за да го подигне неинспирираното пишување, оставајќи ги актерите сами да се снаоѓаат во сцените кои се чувствуваат статични и без итноста што треба да ја предизвика модерната драма за сајбер криминал.
Дозволете ни да ја компарираме врањската претстава со „Секс, лаги и љубомора“ со спортски термин – домашни:гости – 1:0.
Р.П.
