Четвртaк, 3 октомври
Возан парк на улицу е збогатен за још ед’н четвороцик’л. Четири малолетни деца, за свако по една моторна играчка. Нормално дека ќе се учив на нашу улицу да ги возив. Ми ќе чекамо да им пројде мерак кој трае од 7 сабајле, али Камала не смее да чека. Они су ву најсочна коска за ов’ј тмуран д’н. Одлична најава за претстојан викенд и потсетник да се набави аспирин у големи количине. Али, куде и да е, цел ред од дољну улицу ги даја куќе за зграду. К’т ќе се паркирав сви тија нови станари, ќе нема куде ни тротинет да се провлече, камоли да се правив веле-слаломи на таштину.
На професори и учители не им се свиди да га давав покачење од цели 230 денара у добротворни сврхе, како што беше предложено на портал „Плоштад“. Избегавав поглед у очи сас новинари на штипску претставу „Женидба“ од Гогоља. Довољно им е повредено достојанство за да још прифатив и гротескну критику на формализам што е најтрагичан к’т се одвива у сферу на људску интиму – за колко паре работив месечно сас деца кои доваѓав сас четвороцикли у школу.
Како црева смо повржани у ов’ј град, и по афинитети, и по општински комитети. И од лево и од десно у ред пред мене, у Центар за културу, на „Денови на комедија“, од едну основну школу даскалице на сред претставу си скролав сликичке на инстаграм, а њини мужи, нормално, проверуев ги спортски резултати од кладилнице. Некој се утепа од кашљање два реда позади нас. Чај од ловоров лист викав помага. А, исто е битно и да не се иде на културни настани к’т се кашља толко. „Омета“ ги важни гости у сурфање. Ликови у претставу се играв темпераментно, како наставници к’т предавав на часови. Они не га живив живот за 230 денара месечно, него гу испунуев форму и тој ги прави комични. Идење у театар е друштвена обавеза преко коју се испунуев туѓи очекивања. Чланување у партију е исто друштвена обавеза преко коју не се испунуев ни сопствени очекивања.
Леле, на екранче пред мене светна: Порто – Манчестер Јунајтед 3:3, б’ш к’т Агафја Тихоновна се одлучи кој ќе ву биде муж! Фраер там’н да гу затвори страницу спортс ризалтс, добива поруку на вибер: брату, заеби фудбал и културно уздизање, имамо ситуацију. На општински састанак се степасва лицата Б. и Б. Одвај ги разделисмо. Братууууу!
Копешка се брат, незгодно му да си искочи од театар, ипак се работи за аутора на „Мртви души“. Фаца му е како на Џорџ Буша к’т му кажасва дека куле близначке су бутнати. Мисли си … „степале се. Мора да е ради благостање на народ. Тој не е тепање, него натпревар кој повише арно да ни направи. Па, прв Б. е сигурно викаја – 1.500 нови запослувања мора да има, све стручни и непартиски кадри! Друг Б. вика – море, какви 1.500, 3.000 нека има, и тој од сви партије, само да ги бива!“… „Б“ како бласфемија на демохристијански односи сас движење „Знам“. „Б“ како бате не ме брани.
Добро што не играше на репертоар „Ревизор“ или „Коцкарите“, него „Женидба“. Па, некоја женичка дали ќе избере трговца или чиновника за сапутника, не е важно, важно е он да се боксира добро (за граѓански интереси). Мускулатура на кумановски политичари да дојде до израз. Само да пројдев празници, још ед’н викенд у Грчку и од понеделник идемо још појако браќа! Да не ве мислимо куде сте. Теретана, тарапана.
