Вторник, 8 октомври
Фејсбук закочен од сабајле. На Југа роѓендан, води се мртва трка меѓу вмровци кој прв му честитаја још од синоќ у 00:01, средњо затворско време. Честитке су смислувани још од април. Нема у коју не се спомнуе Бог. Бог нека ти помогне Игоре, к’т не „могашемо“ ми. Братууу, издржи, Бог види све. Хепи брдеј. Много симпатично. МААК кадар тражи директорски места, а на њега му посакуев „све жеље реалнос“. Рано е још за сирење сас паленту. У први сто д’на топрв се меља мумурузно брашно.
Онија па од претходну власт сто пута се јависва да кажев колко е добро напишано четиво „Ти ли најде да збориш“, за преструктуирање у њини редови. И њин кандидат што беше за градоначалника га читаја. Дали се прашуев понекад требале ли су сами да га напишев све тој, макар под псевдоним. И па никој не смее да коментира јавно, да не се замери. На кога? На Титови леви сили? На Меркелови потомци? Ради тој им и треба ремонт. За осмелување. И за оној што највише нервира, да престанев да викав – а бе, можда не га бива за туј работу, ама не е лопов, добар дечко е, вика на сви „убав ден“. Репер за носитела на јавну функцију. Има дупче на образ к’т се насмее на скупоќу по продавнице.
Овуј недељу ќе има и нешто бесплатно у град. Празнување на 11 Октомври ќе биде у знак на фестивали, за деца, музику и уметност. Ќе почекамо информације од Фондацију за културу, чива била идеја, имало ли на јаван конкурс предлози од граѓани и здруженија, кој одлучија куде да се одржив, у кој састав доваѓа „Леб и сол“, колко паре кило суџук овија д’нови…Буди Бог с нама.
Много су тој настани за толко малко људи кои мора да се појавив на општински манифестације. Памтите ми реч, ќе се вадив сви на тој дека су против музичари кои рекламирав кладилнице и други безобразни содржине што ни гу уништуев омладину. Демек ради такви уметници кои креирав јавно мишљење наши ученици не знаев кој е главан град на Мадагаскар. А, сви знаемо дека чим некоја позната јавна фаца улегне у партију – од т’ј момент више не постои ни његова уметност. Касете и плоче ги дадемо у музеј или продадемо на бувљак. Како што бесва бојкотирани Калиопи и Тамара и како што почнасва кисело да се смеев на скечеви на Цацка. Ај да не баксузирам. Све жеље да им бидев реалнос, на сви организатори на празнични програми.
Планирам да гу потражу Камалу од комшие, да ми гу дадев за викенд да гу прошетам. Ќе гу облечу у стари трењерке, ќе ву туру црвену петокраку на главу, ќе ву купу евтину паштету како тија Вучиќ што ги рекламира за идеалан оброк, може и да гу избањам у фонтану, да биде запета к’о пушка за прв „изблик“ на ватромет. Што ќе лае на нашу улицу утрај да се нема, к’т може у градски парк и спортски комплекс (?!?) Соколана. Јер каравани пролазе.
