17 октомври
Дојава е дека добиле рен у најбоље снабдену пиљару у град. Едно парче кошта како пола кило свинско месо. Не знам зашто ми текна на оној „ние немаме за леб, а они јадат чоколада“.
Мајстор па из’лжа дека ќе дојде да земе мерке за ролетне. Изгледа се уплаши к’т му потражи да се плати на рате. Да се зат’мни куќа од 100 квадрата овија д’нови е около 700 евра. Много паре су тој да не се види бел д’н.
На пут до пиљару иде на радио извештај како е прошла роѓенданска забава на власт. Јер власт је власт, а част је част. Лидер самоуверено вика дека су консолидирани сви институције, благодарение на дисциплину што е експресно поставена и дека никад нема да биде идеално. Затекле хаос. Нема га т’ј експерт кој би се снашја у т’ј хаос. Звучи како лигаво оправдање за аболицију на још непоставени директори. Ете ви пензије покачени, малко ли е? Ете, и професори добисва 5 посто повише…бла, бла, бла…уз повремен аплауз од гости на роѓендан кои имав право на едну жељу к’т дував у свеќичке – на славеника да му ги теглив уши доживотно. Класичан митинг на суете, свечане беле кошуље.
Консолидација се стварно приметуе на сви стране. Иду покрај кеј, сви дисциплинирано у комплет трењерке сас компатибилно шушкаво елече се шетав по пешачки стазе у радно време. Срце мора да пумпа, макар и на беспослени граѓани кои куписва куче у време на корону; авта проваѓав сас 38 км на сат; полицајци си едев крофне и кажуев анегдоте од обуку у Чикаго; трава изникнала позелена у сопствен, а не комшиски двор; од Средорек се слуша само музика, нема чур, мирише на перени јамболије; птице селице да си питав да одлетив у потопли краеви; комарци од гробишта идев у стечај и отварав банку на нашу крв на Кајмански острови; студенти добивав ваучери за евтин ламинат и плочке по студентски домови, а у друг семестар надав се дека ќе им пуштив и греење; од куде Комитет до легендарно Студио нема ниедно авто, спрема се шеталиште; у Гарнизон тихо, Дуа Липа – Калиопи натпревар преселен у Берн; бирократски процедуре не захтевав више да се извади извод не постар од шест месеца затој што ед’н е извод и на њега сас ситни букве пишуе „зошто си ме мајко родила тука“; пешаци стоив на црвено куде пазар; пита бурек не е 10 евра; жице не висив како лоши цицке до пупак, него стоив оптегнати меѓу груди балкански; деца цвеќа носив букети у старачки дом на бејби бум дементни родитељи…
Гратчето Пејтон чита на „Плоштад“ како се некој усудија да каже „Џони Штулиќ, еби се“. Филигрански плочници тражив новога Шејна. Да не буде опет криво срастање.
