У македонску новелу, инспирирану од дистописко-футуристички елементи и напишану од полуписмени мајмуни на нашу планету, Влада се појавуе како ладан, авторитаран режим кој спроведуе бизаран експеримент за дуговечност. Предлог-одлука за продужување на старосну границу за пензионирање би могала да биде оставена како приручник на будуќи генерације џедаи, односно како дел од голем социјалан проект под кодно име „Нека сила биде уз тебе, о радниче!“.
Најнова политика гласи „Боље роб, него гроб“, под мото „Вежбајте, пизда ви материна!“. Граѓани, ако се донесе ов’ј закон, ќе се викав „енергетски единице“ и ќе добивав субвенције за уреди сас био-мониторинг кои обезбедуев максималну продуктивност док њини тела буквално не се скроз искључив. Министарство за дуговечност инсистира дека сас држање на работу до послеѓан дах – може да постигнев целосну (зло)употребљивост на базен на човечки ресурси.
Главан јунак на новелу е увек уморан канцелариски „администратор“, кој на 120 годишњу возраст , свако сабајле си га гледа свое изнемоштено тело, надградено сас егзоскелети, обезбедени од државу (али, одбиени од плату). Унуци, с’га више дел од Програм за помоќ на сениори, им помагав на деду и бабу за време на паузе да ги стегнев шрафови на механички ‘рбет.
Овај политика се оправдуе сас паролу: „Живели геријатриски машине!“.
По подруми и архиве, радници организирав тајни састанци на кои се мењав сас стражу за наизменичну дремку и куде што фантазирав за свет у кој некад на људи им беше дозволено да поживив и да се израдуев на унуци откако ќе се пензионирав. Па, дури и да им купив патике од пензију.
Нека биде сила уз вас, о радници, административци и други џаболебари, сви сте ви џедаи на овуј дистописку прикаску и не се секирајте, империја увек узвраќа ударац!
